Andrzej Nowakowski

1939 – 2017

4 marca tego roku zmarł prof. dr hab. Andrzej Nowakowski, archeolog i znawca uzbrojenia średniowiecznego. Prace tego uczonego gromadziłem i poznawałem z trzech podstawowych powodów. Były nimi: – to że wywodził się ze środowiska łódzkiej archeologii, która pozostawała pod intelektualnym i naukowym wpływem Andrzeja Nadolskiego, którego zainteresowania bronioznawcze odcisnęły pozytywne piętno na dokonaniach takich uczonych jak: Marian Głosek, Leszek Kajzer, Andrzej Nowakowski, Zdzisława Wawrzonowska, – to, że Andrzej Nowakowski zajmował się uzbrojeniem wojsk krzyżackich i wreszcie – to, że kilka jego prac ilustrował z niezrównaną biegłością i znajomością rzeczy, mój przyjaciel w broni, Andrzej Klein. Nie można nie nadmienić, że ten znawca uzbrojenia miał zrozumienie dla upowszechniania polskiego dorobku naukowego za granicą, poprzez publikacje w języku angielskim według formuły: pracuję tutaj, więc najpierw piszę dla rodzimych odbiorców, a potem wychodzę z tym w świat. Przykładem tego, jest jego: „Arms And Armour In The Medieval Teutonic Order’s State In Prussia”- Łódź 1994, będąca transformacją wcześniejszej pracy: „Uzbrojenie Wojsk Krzyżackich W Prusach W XIV W. I Na Początku XV W.”- Łódź 1980. Niestety taka koncepcja upowszechniania dokonań naukowych nie jest u nas powszechna. Mamy wręcz do czynienia ze szkodliwym dla polskiego odbiorcy, rodzimym trendem wydawniczym, polegającym na publikowaniu dorobku naukowego naszych uczonych wyłącznie w językach obcych. Andrzeja Nowakowskiego najbardziej cenię za jego prace, które ukazały się do lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. W życiu zawodowym realizował swoje pasje między innymi w Muzeum Archeologicznym w Łodzi, Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN w Łodzi i Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, a także był aktywnym badaczem archeologii, szczególnie pól bitewnych. W 1964 roku Andrzej Nowakowski został przyjęty w poczet członków Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, w którym działał przez szereg lat. Ufam, że jego dorobek nie zostanie zapomniany. Cześć Jego pamięci.

Krzysztof Czarnecki

Oddział Poznański Stowarzyszenia Miłośników

Dawnej Broni i Barwy

marzec 2017