Igor D. Górewicz:

„O Wojownikach Słowian -Drużyny i bitwy na lądzie i morzu”

Triglav, Wydawnictwo Poznańskie 2019

Sygnalizacja

Kto jest adresatem ?

Wczoraj spotkały mnie dwa skrajne doznania książkowe. Wszedłem w posiadanie: „Freydal Medieval Games – The Book Of Tournaments OF Emperor Maximilian I” i Igora D. Górewicza – „O Wojownikach Słowian -Drużyny i bitwy na lądzie i morzu”. Księgę turniejową postanowiłem zostawić sobie na wieczór po zmaganiach z przeciwnościami aury, która wystawia na ciężką próbę wszystkie istoty żywe ze szczególnym położeniem akcentu na braci mniejszych i rośliny. Stało się jednak inaczej i około północy wziąłem na tapet Słowian. W końcu, pomyślałem, jestem Słowianinem, bo tu żyje moja rodzina od pokoleń. Nie był to najszczęśliwszy wybór. Książka o Wojownikach Słowian wcale nie skierowała mnie w objęcia Morfeusza z satysfakcją obcowania z czymś intelektualnie stymulującym. Wczesnym rankiem skontaktowałem się z moim przyjacielem w zainteresowaniach, żeby podzielić się naszłymi mnie nocnymi marami, które wyrodziły się z pierwszych wrażeń o przedmiotowej książce. ZAZNACZAM-jest to tylko – SYGNALIZACJA, która nie oznacza nic więcej niż objawienie ukazania się owej pracy i pierwszego wrażenia jakie ona na mnie wywarła. Jeżeli znajdę siłę na jej lekturę od a do z, to przedstawię chłodną analizę tekstu. Jako, że mam zwyczaj przeglądania książek od tyłu do przodu, szybko natrafiłem na bibliografię: nazwaną tutaj „Cytowaną Literaturą”. Tam szybko zatrzymałem się na: Prokopie z Cezarei i Prokopiuszu z Cezarei. Pomyślałem: a może jednak PROKOPIOS z K… . To „odkrycie” kazało mi jednak zacząć lekturę pobieżną od początku. Przebrnąłem przez wstęp. To jest SYGNALIZACJA, To jest SYGNALIZACJA. To nie jest recenzja. Potem zatrzymałem się na Spisie Treści. Znalazłem w nim w Rozdziale Drugim: „Wojsko i drużyna” następujące podtytuły:

• Od „wszyscy na huraaa!” do „niech co krwawy hegemon?!”,
• „Becikowe”, ZUS i 500 +” – casus drużyny Mieszka I,

W Rozdziale Czwartym: „Partyzanci za Króla Ćwieczka, czyli najdawniejsi Słowianie na wojnie” znajdują się:

• Pre-Taboryci,

W Rozdziale Piątym: „Taktyka wojny lądowej”:

• Ułani werbują.

Jest jeszcze Rozdział Siódmy: „Bitwy morskie”, w którym to pojawiają się:

• „Mały może więcej – wczoraj i dziś”,
• „Uzbrojenie marynarki i piechoty morskiej”.

Sygnalizacja nakazuje mi zadać pytanie: Kto jest adresatem tej pracy? Dzisiejszy świat działa według schematów, które wymusza tempo życia. Wszystko od muzyki począwszy, poprzez modę na strój i sposób żywienia, na poglądach i wyznaniu kończąc musi podświadomie być skategoryzowane. To oczywiście nie jest dobre zjawisko, ale ono istnieje obiektywnie. Co ma więc uczynić potencjalny nabywca książki, który w biegu przemknie wzrokiem po tych przystankach na jakie ja zwróciłem uwagę. Janusz Christa, ten od Kajka i Kokosza może przetrwa ze swoim Hegemonem, ale jak próbę czasu wytrzymają inne publicystyczne dziś odniesienia? Książka poprzez przypisy, niepełny i nie zawsze aktualny, ale jednak katalog bibliografii, aspiruje do kategorii prac z ambicjami naukowymi. Jeśli doczeka się ona drugiego wydania- za czas jakiś – to będzie wymagała aneksu wyjaśniającego znaczenie przytoczonych wcześniej terminów i zamysłów autorskich wyrażonych słowem pisanym. Z niecierpliwością więc oczekuję na „wybudzonych”- używając terminologii Autora, którzy będą wyczekiwać na ciąg dalszy, czyli-jeśli dobrze zrozumiałem- będzie o: „O broni Słowian”. Na co czekam z niecierpliwością.

Sygnalizacja nie może nie zawierać uwag na temat jakości edytorskiej książki. Twarda lakierowana okładka. W tekście 58 ilustracji zawierających odrysy artefaktów, mapki, artystyczne rekonstrukcje obiektów, wizualizacje szyków bojowych i manewrów wojsk Mieszka w starciu z Wichmanem. Na końcu kilka barwnych ilustracji przedstawiających między innymi moich „ulubionych” rekonstruktorów. Książka wydana jest porządnie.

Krzysztof Czarnecki

Oddział Poznański

Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy

Poznań, lipiec 2019